طلب خورشید

آشکار شد که موضوع « مهدی » ، « انتظار »، و « ظهور »، سراسر کتابها و مدارک مذاهب اسلامی را فراگرفته است . پیامبر اکرم « ص » خود آن را تعلیم داده است . علی بن ابیطالب « ع » و دیگر امامان ، همواره درباره آن سخن گفته اند ، و درباره خصوصیات موعود و ظهور ، و انتظار منتظران ، دقایقی بسیار مطرح ساخته اند . علما و بزرگان  فرق اسلام ، در سرتاسر تاریخ اسلام ، و در سرتاسرتاریخ اسلام،ودرسرتاسر جهان اسلام ، در این باره فصلها نوشته اند و کتابها نگاشته اند .

با این حساب ،آیا شدنی است که موضوعی  اینچنین ، در کتاب الاهی ریشه هایی نداشته باشد ؟! موضوعی به این مهمی ، که خود پیامبر تعلیم داده ، و آنهمه درباره آن سخن گفته است ، و سپس از علی و دیگر امامان، آنهمه در آن باره بیابانها و سخنها رسیده است ، بیقین ریشه هایی قرآنی دارد ، و آیاتی چند ،مربوط به آن، فرود آمده است ...

در قرآن کریم،درباره مسائل آینده دوران ، وحوادث آخرالزمان و استیلای خوبی و خوبان بر جهان ، و حکومت یافتن صالحان – گاه باشاره ، و گاه بتصریح – سخن گفته شده است . اینگونه آیات رامفسران اسلامی ، طبق مدارک حدیثی و تفسیری ، مربوط به مهدی و ظهور آخر الزمان دانسته اند . آیات دیگری ،در قرآن کریم هست، که به جنبه حضورولایتی مهدی « ع » ،اشاره – بلکه در این باره صراحت – دارد، اینک به 2 آیه از آیاتی که راجع به مهدی است وآخرالزمان وظهور« طلعت رشیده »،و« دولت کریمه »:

آیه اول :

ولقد کتبنا فی الزبور، من بعدالذکر ،ان الارض یرثها عبادی الصالحون

- ما در زبور داود ، از پس ذکر (تورات) ،نوشته ایم که سرانجام، زمین را بندگان شایسته ما میراث برند وصاحب شوند.

امام محمد باقر «ع »فرمود :

این بندگان شایسته که وارثان زمین شوند ،اصحاب مهدی هستند ، در آخر الزمان .

شیخ طبرسی ، پس از نقل این حدیث ،می گوید :

حدیثی که شیعه و سنی ، از پیامبر« ص» روایت کرده اند ، برگفته امام محمد باقر دلالت دارد . حدیث این است : « اگر از عمر دنیا باقی نماند مگر یک روز ، خداوند همان یک روز را آن قدر دراز کند ، تا مردی صالح ، از اهل بیت من ، برانگیزد ، و او و جهان را ، همانگونه که از جورو ستم لبریز شده باشد  ، ازداد ودادگری لبریز سازد » و امام ابوبکر احمد بن حسین بیهقی ، در کتاب « البعث و الشور »، اخبار بسیاری در این باره آورده است . و آن اخبار را ، نواسه او ، ابوالحسن عبیدالله بن محمد بن احمد ، در سال 518 ، برای ما روایت کرد .

در « تفسیر علی بن ابراهیم » ، درباره این آیه ، آمده است :

ما در زبور ، از پس ذکر نوشتیم ... همه کتابهای آسمانی ذکر نامیده می شود . ان الارض یرثها عبادی الصالحون . یعنی قائم و اصحاب او . (این مطلب در زبور آمده است زیرا که ) در زبور وقایع و کشتارهای عظیم آمده است ، و هم حمد خداوند و تمجید ذات او ، و هم دعا و نیایش .

 

 

آیه دوم :

و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض ، و نجعلهم ائمه ، و نجعلهم الوارثین

- ما می خواهیم تا به مستضعفان زمین نیکی کنیم ، یعنی : آنان را پیشوایان سازیم و میراث بران زمین .

این آیه نیز طبق پاره ای از سخنان امام علی بن ابیطالب «ع » ، در « نهج البلاغه » ، و روایاتی از دیگر امامان ، به گونه ای ، ناظربه مستضعفان محروم و پیروان راه حق است ، که سرانجام ، جهان از آن شایستگان ایشان خواهد شد . و این امر ، در زمان ظهور حجت بالغه است ؛ چنانکه شیخ بزرگوار ابوجعفر صدوق ، در « آمالی » روایت کرده است که علی «ع» فرمود : « این آیه مربوط به ماست » .